Donderdag 23 augustus, laatste dag Oeganda

Donderdag 23 augustus

"Mam, kom eens, ik voel me zo beroerd......" verdorie is Iwan ziek.  Verhoging, keelontsteking...... en vanavond gaan we vliegen. Mag dat wel???  De huisarts bellen kan natuurlijk niet zo snel.  Voor ik die aan de lijn heb.....

Ruth.... mijn steun en toeverlaat als ik het even niet weet........ die kan ik via Whatsapp bellen. 
Ze weet altijd raad. Er was echter njet veel aam te doen......

Voor Iwan natuurlijk super vervelend dat hij zich zo rot voelt maar ook nu voor het gezin lastig want wat nu te doen. Voor Iwan is het in ieder geval op de bank liggen, slapen en paracetamol innemen. 
Na het koffer inpakken gaan Lotte Nikki en ik naar de stad.  Nog even laatste geld uitgeven en zwemmen bij een hotel.  Erik en Iwan blijven in het huisje. 

Wat daar heel fijn is is dat daar vlakbij een kerk is waar heel veel wordt gezongen.  Met heel veel speakers. Dus we kunnen de hele dag genieten van gospel gezang. 
Hoe deze mensen zo vaak in de kerk kunnen komen is me een raadsel.  Want werkelijk 2x per dag zo'n 2 uur lang wordt er gezongen. 
Als de muziek is afgelopen gaat bij het hotel naast de kerk de muziek aan. Daar is een speeltuin met klein zwembad en als er geen gospel is, muziek.  Maar nu vergis ik me.  Ze klinken tegelijk.  Bij een gevoelig gosspel met minder volume klinkt het gezamenlijk. 
Heerlijk!! 

Vanavond eten we bij het guesthouse ipv in de stad.  Dan kan Iwan zo lang mogelijk in zijn bed blijven liggen...... pffff het is wat!

Om 8 uur naar het vliegveld.  Om half 12. vliegen we...... en dan is het echt voorbij. 

Maar dit soort dingen gaat natuurlijk nooit normaal bij de Brouwers...... Omdat Iwan er zo beroerd uit zag werd hij op het vliegveld bij inchecken al gauw uit de rij gepikt met de vraag wat er was. En toen moesten we dus naar de medische afdeling voor een verklaring dat hij zou mogen vliegen.  En daar zitten dan een stel troela's......  we begrepen ze njet en dan waren ze geïrriteerd, we moesten betalen (prima uiteraard) maar hun credit card apparaat deed het niet. Dis ik moest pinnen in de aankomst hal. Daar zat weet beveiliging terwijl we al 2x door beveiliging waren gegaan en toen de pin automaten...... allemaal verschillende banken en het is maar kijken bij welke min pas geaccepteerd werd.  Bij de 5e was het raak. Terug naar Iwan en die had ondertussen een bloedsuikertest  gehad.  Die moest ook nog betaald worden
 Dus weer naar de pin voor 10.000 shilling (€ 2.50). Wist nu wel welke pin automaat.

Ondertussen was Erik komen kijken waar we bleven..... maar toen was het net klaar. 
Althans...... boven waar we de documenten moesten laten zien, dat hij fly fit was kwamen ze er achter dat die troela's flinke fouten hadden zitten maken.  Er waren verkeerde kruisjes gezet.  Gelukkig ging nu iemand van de KLM er achter aan.

Ondertussen kregen we voor Iwan en rolstoel mee zodat hij niet hoefde te lopen en mochten we bij het boarden als eerste met de kleine kids instappen. Wat een gedoe allemaal. 

Maar we mogen zo vertrekken....... op naar huis.  Heb geen zin.